Owczarek niemiecki

Owczarek niemiecki jest psem średniego wzrostu o lekko wydłużonym tułowiu, mocnej budowie i dobrym umięśnieniu. Charakterystyczna, opadająca w kierunku zadu linia grzbietu sprawia wrażenie, jakby pies ten pozował do zdjęcia. Jest silny, zwinny, czujny i pełen życia. Jako uznany pies użytkowy sprawia wrażenie niezwykle inteligentnego, żywego i gotowego do pracy.

Posiada dość dużą głowę, z kufą stanowiącą połowę jej długości; naturalnie stojące, szerokie u nasady uszy i czarny nos. Dzięki mocnym, prostym przednim nogom i właściwemu ukątowaniu tylnych kończyn owczarek niemiecki ma niezwykłą łatwość znacznego wyrzutu nóg do przodu i jest bardzo wytrzymały.

Wobec swoich najbliższych owczarek niemiecki jest posłuszny, miły, bezgranicznie wierny i oddany. Zachowuje się spokojnie w stosunku do znanego mu otoczenia. Jest świetnym towarzyszem zabaw dla dzieci, wobec których jest opiekuńczy i tolerancyjny. W stosunku do nieznanych osób, owczarek jest zwykle powściągliwy, ostrożny i nieufny, ale nie jest podstępny czy agresywny.

Owczarek niemiecki jest bardzo aktywny, lubi biegać i pływać natomiast codzienne spacery też go cieszą. Właścicielem owczarka niemieckiego powinna być rodzina lub osoba lubiąca uprawiać sporty i potrafiąca zapewnić temu pełnemu temperamentu psu wiele ćwiczeń fizycznych. Oczywiście niezbędna jest także odpowiednio wczesna socjalizacja szczeniaka.

Owczarek szetlandzki

Owczarek szetlandzki jest uroczym, czułym i lojalnym psem, doskonale sprawdzającym się w roli psa rodzinnego. Jest bardzo wrażliwy i uczuciowy, a także bardzo inteligentny, więc jego wychowanie nie przysparza większych problemów. Sheltie jest jedną z najszybciej uczących się ras psów. Pies ten potrzebuje towarzystwa i uczucia ze strony swoich właścicieli i nie jest właściwym wyborem dla tych z małą ilością czasu. Pies ten jest po prostu bardzo aktywny, kocha ruch i zajęcie oraz nie chce odstępować swojego pana nawet na krok.Wczesna socjalizacja i konsekwentny trening jest zalecany, aby wychować towarzyskiego psa o zrównoważonym charakterze, gdyż niektóre owczarki szetlandzkie mogą zachowywać się z rezerwą i być nadmiernie nieśmiałe. Sheltie lubi dzieci, ale chociażby z powodu jego szczekliwości czy raczej niezbyt dużych rozmiarów najlepiej sprawdza się w rodzinie z nieco starszymi dziećmi. Doskonale za to socjalizuje się z innymi psami i zwierzętami i np. można bezproblemowo trzymać kilka psów razem. W stosunku do obcych jest nieufny i ostrożny, a także jakby nieco nieśmiały. Owczarek szetlandzki jest bardzo wrażliwy i potrzebuje być częścią kochającej, bliskiej rodziny. Nie lubi również nadmiernego hałasu czy zgiełku, i dlatego trzymanie go w mieście nie jest najlepszym pomysłem. Owczarek szetlandzki wymaga sporej dawki ruchu i ćwiczeń, i dlatego powinien mieć bezpieczny, pewny obszar, na którym mógłby bawić się i biegać, kiedy nie jest na smyczy.

Sheltie wymaga systematycznej pielęgnacji swojej długiej, gęstej sierści, którą trzeba szczotkować dwa razy w tygodniu.

Owczarek staroangielski

Owczarek staroangielski jest inteligentny, wierny, czuły i opiekuńczy wobec swoich ukochanych. Pies ten posiada wiele entuzjazmu i energii, wobec tego uwielbia się bawić, chociaż jego spora wielkość oznacza, że powinien być zawsze nadzorowany podczas zabaw z mniejszymi dziećmi, które łatwo mogłyby zostać powalone. Owczarek staroangielski kocha towarzystwo swoich właścicieli i chce we wszystkim brać udział. Nie jest to odpowiedni pies dla ludzi z małą ilością czasu, którą mogą poświęcić dla swojego psa, gdyż jest bardzo aktywny, lubi pracę i chce mieć jakieś zajęcie a także potrzebuje dużo ruchu. Owczarek staroangielski jest bardzo wesołym, przyjaznym i towarzyskim psem

Chociaż owczarek staroangielski jest bardzo przyjazny wobec dzieci, to jednak jest bardzo niezależny i czasami może bawić się w twardy sposób, więc jest lepszym towarzyszem dla nieco starszych dzieci. Pies ten posiada silne poczucie własnego terenu i jest bardzo czujny, co czyni z niego dobrego obrońcę i stróża. Pies ten jest nieufny i ostrożny w kontaktach z obcymi, ale doskonale współżyje z psami i innymi zwierzętami.

Owczarek szkocki Collie długowłosy

Collie długowłosy jest zrównoważonym, towarzyskim i inteligentnym, doskonale sprawdzającym się jako pies rodzinny psem o łagodnym usposobieniu, wielkim oddaniu i wierności wobec swojego właściciela. Owczarek szkocki jest rasą, która dostosuje się do każdego, od dzieci i dorosłych poprzez inne zwierzęta a nawet obcych ludzi. To bardzo wrażliwy pies, który potrzebuje dużo uwagi i miłości od swoich właścicieli. Collie uwielbia spędzać czas ze swoją rodziną, i będzie cieszył się uczestnicząc we wszelkich wspólnych zajęciach, od spacerów, uprawianiu psich sportów po zabawę i rekreację.

Niezawodny, łatwo poddający się szkoleniu i inteligentny, długowłosy owczarek szkocki jest jednym z najszybciej uczących się psów, dlatego jest to dobry pies nawet dla osób bez doświadczenia w kontaktach z czworonogami. W stosunku do obcych mu osób colie jest często nieufny i ostrożny, co w połączeniu z jego dosyć szczekliwą naturą sprawia, że jest to dobry stróż. Nie wykazuje za to oznak agresji wobec psów i innych zwierząt, dlatego możliwe jest trzymanie kilka psów razem. Owczarek szkocki nie lubi żyć w środowisku, które jest nazbyt hałaśliwe, dlatego niezbyt nadaje się do mieszkania w mieście. Spokojne gospodarstwo domowe, położone pod miastem bądź na wsi jest idealnym środowiskiem dla tej rasy.

Długowłosy owczarek szkocki wymaga regularnej pielęgnacji, ale jego długa, gęsta sierść nie jest zbyt trudna w utrzymaniu. Zwykle wystarczy porządne szczotkowanie raz w tygodniu, aby utrzymać ją w dobrej kondycji.

Owczarek belgijski Groenendael

Pod koniec XIX wieku belgijski restaurator Nicolas Rose z wioski Groenendal odkrył w miocie pochodzących od owczarków belgijskich czarne szczenię płci żeńskiej. Znalezienie odpowiedniego partnera dla małej suki trwało ponad rok, gdyż rzadkością były wówczas psy o czystej czarnej maści. Nastąpiło połączenie i zawiązanie hodowli rasowej.

Rodzice — Picard d'Uccle i Petite oraz ich dzieci — Pitt, Baronne i Duc de Groenendal, dały, wraz ze swoim potomstwem, początek nowej rasie, nazwanej: długowłosy owczarek belgijski — groenendal. W roku 1898 odbył się debiut wystawowy, na którym ten piękny pies o czarnej, jedwabistej sierści, nieznacznie wydłużonej głowie i pierzastym ogonie wzbudził duże zainteresowanie.

Groenendal był przede wszystkim psem pasterskim. Wkrótce jednak przekonano się o jego wszechstronności, której podstawą były błyskotliwa inteligencja i łatwość z jaką poddawał się tresurze. Na początku naszego stulecia służył jako pies policyjny w Paryżu i Nowym Jorku, a belgijskie władze celne wykorzystywały go do patrolowania stref przygranicznych i chwytania przemytników. Na te lata przypadają też liczne sukcesy owczarków belgijskich w europejskich zawodach prób pracy. Jako wielokrotny międzynarodowy champion zasłynął wówczas pies o imieniu Jules du Moulin.

Na ranczach w zachodniej części Stanów Zjednoczonych owczarek belgijski Jest wykorzystywany jako pies pasterski. Jego czarna szata chroni go przed przypadkowym postrzałem, co się zdarzało owczarkom niemieckim, których umaszczenie upodabnia je do kojota lub wilka preriowego. Owczarki belgijskie posiadają wiele umiejętności; potrafią tropić, ciągnąć sanie i stróżować, są psami pasterskimi i psami-przewodnikami. Najwyżej jednak cenione są jako lojalni i oddani przyjaciele. Jedwabiste, czarne futro i elegancka sylwetka cieszą oko każdego psiarza.

Owczarek belgijski Tervueren

Znamy cztery odmiany owczarka belgijskiego:
*groenendala (czarna szata, włos długi i prosty),
*tervuerena (szata dowolnej maści prócz czarnej, włos długi i prosty, czarne: maska i uszy, dopuszczalny czarny nalot),
* malinoisa (włos krótki, szata rdzawa lub płowa z czarnym nalotem, czarne maska i uszy),
*laekenoisa (włos szorstki, sierść sucha, szata rdzawo-płowa sprawiającą wrażenie rozczochranej i zaniedbanej).

Ja opowiem o tervuerena, na którego zwrócono uwagę dopiero po II wojnie światowej. Stało się tak dzięki Willy'emu de la Gardę Noire, tervuerenowi, który, jak to czasem bywa, znalazł się w miocie groenendala. Willy miał bladopłową szatę i doskonałą sylwetkę. W latach 50. odniósł wiele zwycięstw na wystawach w Belgii i Francji. Był też świetnym reproduktorem; dzięki niemu doszło do upowszechnienia tej odmiany owczarka belgijskiego, szczególnie w Europie (np. we Francji) i Stanach Zjednoczonych.

Oprócz prac owczarskich, tervueren wykonuje zadania jako towarzysz i pomocnik ludzi niepełnosprawnych, pies ratunkowy (szczególnie lawinowy) i tropiący. W czasie wojen światowych bywał również stróżem i kurierem. Cechują go: inteligencja, odwaga, przywiązanie i łatwość w układaniu.